Joseph Heller'in "Catch-22" romanında, grup karargahındaki liderlik, insanlara soru sorma özgürlüğü vermenin potansiyel sonuçları konusunda derinden endişe duyuyor. Kaygı, kontrollerini istikrarsızlaştırabilecek veya rahatsız edici gerçekleri ortaya çıkarabilecek vahiylere yol açabilecek insan merakının öngörülemeyen doğasından kaynaklanmaktadır. Bu belirsizlik, bürokrasinin ve savaşın saçmalıklarının karakterler için karmaşık bir ortam yarattığı kitabın daha geniş temalarını yansıtır.

Bu endişe, otorite ve bireysel soruşturma arasındaki gerilimi vurgular ve iktidardaki kişilerin statükoyu sıklıkla nasıl sağlam tutmayı tercih eder. Soruları kısıtlayarak, bilgi tutmalarını korumayı ve muhalefeti önlemeyi amaçlamaktadırlar. Heller'in bu dinamiği tasvir etmesi, korkularının saçmalıklarının altını çiziyor ve kurumların incelemeyi önlemek için gidecek uzunlukları gösteriyor.