Barbara Kingsolver'ın "Lacuna" da, karakterin kederle mücadelesi, başkalarıyla olan etkileşimlerinin merceğinden tasvir ediliyor. Alıntı, bir cephe altında çalıştığını ve çocuklarının kaybından etkilenmemiş gibi davrandığını gösteriyor. Bu davranış, karşılaştığı iç çatışmayı vurgular, çünkü hayatında normalliğin benzerliğini korumaya çalışırken duygularının ağırlığıyla boğuşur.

Ayrıca, ifade, ölü çocuklarının gerçekliği ile yüklenen otantik versiyonunun nadiren mevcut olduğunu göstermektedir. Bunun yerine, dünyaya inşa edilmiş bir kimlik sunmayı seçerek derin bir tecrit ve kopukluk duygusu...