Barbara Kingsolver'ın "Lacuna" da, merkezi bir tema, bir bireyin en önemli yönlerinin genellikle yüzeyin altında gizlenmiş olduğu fikri etrafında döner. Bu, insanların karmaşık olduğunu ve gerçek benliklerinin başkaları tarafından kolayca görülemeyebileceğini göstermektedir. Birini anlamak, yüzey görünümlerinden veya ilk izlenimlerden daha derinlemesine girmeyi gerektirir. Bu fikir, okuyucuları her insanda var olan katmanları düşünmeye davet ediyor.

Alıntı, insan ilişkilerindeki empati ve merakın değerini vurgular. Bizi bir kişinin kimliğini şekillendiren hikayeleri ve deneyimleri aramaya teşvik eder, genellikle bilinmeyen şeyin derin bir önem taşıyabileceğini kabul eder. Hepimizin anlatılmamış anlatıları olduğunu kabul ederek, başkalarına açıklık ile yaklaşmamızı, daha derin bağlantıları ve anlayışı teşvik etmemizi hatırlatır.