Yirmi sekizden oluşan bir eski eski bir fogy olduğunu, başka bir nesile, başka bir döneme, başka bir dünyaya, iyi bir zaman geçirmenin onu sıktığını ve çabaya değmeyeceğini ve onu da sıktığını anlamalarını sağlayamadı. Onları kapatamadı; Kadınlardan daha kötüydüler. İçe içe dönecek ve bastırılacak kadar beyinleri yoktu.
(He could not make them understand that he was a crotchety old fogey of twenty-eight, that he belonged to another generation, another era, another world, that having a good time bored him and was not worth the effort, and that they bored him, too. He could not make them shut up; they were worse than women. They had not brains enough to be introverted and repressed.)
Joseph Heller'in "Catch-22" in alıntısında, karakter genç insanlarla kopukluk ve hayal kırıklığı duygularını ifade ediyor. Kendisini sadece yirmi sekiz olmasına rağmen eski moda bir birey olarak görür ve coşkusu ve derinlik eksikliği nedeniyle bunalmış hisseder. İlgisizliğini, yorucu ve anlamsız bulduğu eğlenme fikrine iletmek için mücadele ediyor.
Dahası, karakter, genç kuşağın değer verdiği içgözlemden yoksun olduğu düşüncesinden rahatsız olur. Sürekli sohbetleri ve kaygısız doğaları onu tahriş ederek, yaşamın karmaşıklıklarını veya içgözlemin gerekliliğini kavrayamadıklarına olan inancını güçlendirir. Bu yabancılaşma duygusu, yüzeysel eğlenceye karşı daha derin anlamları takdir eden bir dünyaya ait olduğunu hissettiği kuşak bir bölünmeyi vurgular.