Annesi her zaman 'Sadece tembellik veya cehalet olsa bile hepimiz bir şeyden suçluyuz' demişti. Şimdiye kadar ne demek istediğini hiç anlamamıştı.
(His mother had always said, 'We are all guilty of something even if it is only laziness or ignorance.' He had never understood what she meant till now.)
Kahraman, annesinin suçluluğun evrensel doğası hakkındaki sözlerini yansıtır ve derinliklerini ilk kez fark eder. İhmal veya farkındalık eksikliğinin kişisel eksikliklere ve ahlaki başarısızlıklara ne kadar katkıda bulunabileceğini düşünür ve bu da eylemler ve sorumluluk arasında önemli bir bağlantıyı gösterir.
Bu gerçekleşme, geçmiş davranışlarıyla ve sonuçlarıyla yüzleştiği için iç mücadelesinin zeminini oluşturur. Herkesin bir dereceye kadar suçluluk duyduğu fikri, ancak ince olsa da, seçimlerini daha eleştirel olarak incelemesini ister ve insan doğası ve ahlakının karmaşıklıklarına uyanma önerir.
