Kitapların her zaman insanlar gibi olduğunu düşünürüm. Sıkıcı olanlar bile saygıyı hak eder, ancak onları arayıp onlarla vakit geçirmenize gerek yok.
(I always think of books as being like people. Even the dull ones are worthy of decent respect, but you don't have to seek them out and spend time with them.)
Orson Scott Card, "Hazine Kutusu" adlı eserinde kitapları insana benzeterek her birinin kendine özgü bir değeri olduğunu öne sürüyor. Daha az ilgi çekici kitapların bile, daha geniş bir edebiyat ortamına katkıda bulundukları için belli bir düzeyde saygıyı hak ettiğini vurguluyor. Bununla birlikte, her kitabı, özellikle de kişinin ilgi alanlarına uygun olmayan kitapları aktif olarak takip etmenin veya bunlara zaman ayırmanın gerekli olmadığını da belirtiyor.
Bu bakış açısı, okuyucuları, okuma seçimlerinde seçici olurken, edebiyatın çeşitliliğini takdir etmeye teşvik eder. Nasıl ki bizi büyülemeyen insanlarla zaman geçirmekten kaçınıyorsak, Card da okuyucuların hayal güçlerini harekete geçiren kitaplarla etkileşime geçmeyi seçebileceklerini, teşvik edici ve değerli buldukları edebiyatla bağlarını derinleştirmelerine olanak tanıyacağını ima ediyor.
