Havermeyer, yüzümde yüzümde fıstık kırılgan kırıntıları olmayı tercih ederim.
(I'd rather have peanut brittle crumbs on my face than flies in my eyes, Havermeyer retorted.)
Joseph Heller'in "Catch-22" de Havermeyer karakteri, canlı bir metaforla mizahi ama sivri bir tercih ifade ediyor. Fıstık kırılgan kırıntılarının yüzündeki küçük rahatsızlığıyla, gözlerinin etrafında vızıldayan sineklerin çok daha rahatsız edici olasılığından daha fazla uğraşmasını tercih ediyor. Bu ifade sadece sinekler için küçümsemesini göstermekle kalmaz, aynı zamanda daha büyük sorunlara karşı küçük sıkıntıları tolere etme isteğini de vurgular.
Bu değişim, Heller’in daha geniş saçmalık temalarını ve savaşın irrasyonel doğasını yansıtır ve karakterlerin ezici kaos üzerindeki küçük rahatsızlıkları nasıl tercih ettiğini gösteriyor. Bireylerin kaotik durumlarda bir kontrol benzerliğini korumak için gittikleri uzunlukların altını çiziyor, böylece hem durumlarının saçmalıklarını hem de insanın sıkıntıda mizah bulma eğilimini vurguluyor.