Bunun günlük yaşamda ne sıklıkla ihtiyaç duyulduğunu düşündüm. Nasıl yalnız hissettiğimiz, bazen gözyaşları noktasına kadar, ama o gözyaşlarının gelmesine izin vermiyoruz çünkü ağlamamız gerekmiyor.
(I thought about how often this was needed in everyday life. How we feel lonely, sometimes to the point of tears, but we don't let those tears come because we are not supposed to cry.)
Alıntı, birçok insanın günlük yaşamlarında yalnızlık duyguları yaşadığı, genellikle toplumsal beklentiler nedeniyle duygularını ve gözyaşlarını bastırdığı fikrini yansıtır. Bireylerin kendilerini izole veya bunalmış hissettikleri, ancak bir güç ve soğukkanlılık cephesini korumak için baskı altında hissettikleri ortak bir mücadeleyi vurgular.
Bu duygu, daha derin bir duygusal gerçeğe konuşur, savunmasızlığın ve gerçek duyguları ifade etme isteğinin iyileşme için önemli olabileceğini kabul eder. Bu duyguları kabul ederek, başkalarıyla bağlantıları teşvik edebilir ve duygusal deneyimlerimizde kendimize daha otantik olmamıza izin verebiliriz.