Geçit, inancın kırılganlığı ve dini inancın hassas doğası üzerine yansır. Dinin, hafif bir esintinin bir avcının kovalamacasının seyrini nasıl değiştirebileceği gibi, ince etkilere dayanarak gelişebileceğini veya azalabileceğini düşündürmektedir. Bu metafor, inanç temellerinin her zaman sağlam olmadığını ve dış faktörlerin taraftarların mahkumiyetlerini kolayca etkileyebileceğini ima eder. Dahası, bir Tanrı'nın canlılık kazanırken, diğeri kaybolurken, sürekli değişen maneviyat manzarasını sembolize eder. Tanrılar ve inanç sistemleri arasındaki dinamik rekabeti vurgular, bu da inancın toplumun değerleri ve algıları zaman içinde değiştikçe geçici olabileceğini düşündürür.