Filodaki Dobbs ve Captain Flume gibi etkileyici erkekler, Hungry Joe'nun çığlık atan kabusları tarafından o kadar derinden rahatsız oldular ki, kendilerine göre çığlık atan kabuslar görmeye başlarlar ve her gece havaya uçtukları piercing müstehcenlikleri, filosundaki ayrı eşleşmelerden, karanlığın entelemelerine karşı filding çağrılarına karşı fırladılar.
(Impressionable men in the squadron like Dobbs and Captain Flume were so deeply disturbed by Hungry Joe's shrieking nightmares that they woudl begin to have shrieking nightmares of their own, and the piercing obscenities they flung into the air every night from their separate places in the squadron rang against each other in the darkness romantically like the mating calls of songbirds with filthy minds.)
Hikayede, Dobbs ve Captain Flume gibi karakterler Hungry Joe'nun yoğun ve rahatsız edici kabuslardan giderek daha fazla etkileniyor. Kendilerini, kendi hayalleri benzer kabus deneyimlerine dönüşürken, filodaki kolektif travmanın gücünü sergiledikçe kendilerini paylaştıklarını görüyorlar.
Bu paylaşılan psikolojik kargaşa, gece boyunca yüksek ve müstehcen patlamalar şeklinde tezahür eder. Bu çıkıntılar, umutsuzlukla dolu olmasına rağmen, karanda yankılanırken şiirsel bir kalite alır, birdsong'u anımsatan, grotesk bir bükülme ile lekelenir. Karşılaştırma, deneyimlerindeki güzellik ve korkunun tuhaf kesişimini vurgular.