Naguib Mahfouz'un "Arzu Sarayı" ndan alıntı, görünüşte önemsiz bireylerin hayatlarımız üzerindeki etkisini yansıtır. Tipik olarak toplumda sıradan bir figür olarak görülen bir evlilik memurunun, kişinin ilerlemesini engelleyerek kişisel özlemler ve mutluluğu üzerinde sallanabileceğini vurgular. Bu gözlem, küçük pozisyonlardaki insanların başkalarının koşullarına uygulayabileceği otorite ve etki hakkında sorular ortaya çıkarır.

Ayrıca, büyük bireylerin kalıntılarını tüketen düşük bir solucanın görüntüleri, çürümenin kaçınılmazlığı ve ölümdeki nihai eşitliğin kesin bir hatırlatıcısı olarak hizmet eder. Bu metafor, kişinin sosyal statüsüne bakılmaksızın, herkesin aynı kadere tabi olduğu fikrini vurgulamaktadır. En çok yüce olanların bile altlarında düşündüklerinden etkilenebileceği, güç dinamiklerinin yaşamda işlediği sık sık görülmemiş yolları vurgulamaya hizmet eder.