Bence, tüm tarihin anında deneyimlenebileceğine inanmak için gazetecinin yardımcısı: {Boulougne banliyösünde iş dışı bir boru tesisatçı olan Pierre, yeni chômeurs sınıfına özgüdür. . .} Tıpkı tüm deneyimin tarihe indirgenebileceğine inanmak bilgin yardımcısı olduğu gibi {Yeni Dünya Kapitalist Düzeni, bir boru tesisatçısı Pierre'nin tipik bir durum olduğu yeni bir chômeur sınıfı üretti. . .}.
(It is, I think, the journalist's vice to believe that all history can instantly be reduced to experience: {Pierre, an out-of-work pipe fitter in the suburb of Boulougne, is typical of the new class of chômeurs . . .} just as it is the scholar's vice to believe that all experience can be reduced to history {The new world capitalist order produced a new class of chômeurs, of whom Pierre, a pipe fitter, was a typical case . . .}.)
Adam Gopnik'in "Paris to the Moon" da, insan deneyimini ve tarihini anlamada gazeteciler ve akademisyenler arasındaki gerilimi araştırıyor. Gazetecilerin, çağdaş toplumda daha büyük bir işsizlik fenomenini temsil eden işsiz bir boru tesisatçısı Pierre tarafından örneklendiği gibi, karmaşık tarihsel anlatıları bireysel deneyimlere indirgeyerek sık sık incelediklerini öne sürüyor. Bu eğilim, oyunda karmaşık dinamikleri ihmal ederek sosyal meselelerin sığ bir yorumuna yol açabilir.
Tersine, Gopnik, akademisyenlerin bireysel deneyimleri geniş tarihsel eğilimlere aşırı soyutlayarak, tarihsel olaylara derinlik veren kişisel hikayeleri göz ardı edebileceklerine dikkat çekiyor. Pierre vakasını göstererek Gopnik, kişisel anlatıları tarihsel bağlamla dengeleme ihtiyacını vurgular, hem bireysel deneyimleri hem de onları şekillendiren daha büyük tarihsel çerçeveyi kabul eden daha nüanslı bir yaklaşımı savunur.