Garip deneyimi, özgürlük duygusu ile iç içe geçen eşsiz bir yalnızlık biçimi ile işaretlenir. Bu duygu, kişinin anavatanını ve olağan konforlarını bırakmaktan ortaya çıkar ve yalnızlığın hem külfetli hem de özgürleştirici olarak algılanabileceği bir paradoks yaratır. Yeni başlangıçların heyecanının genellikle tanıdık sosyal bağların olmaması ile temperlendiği yabancı bir yerde yaşamanın karmaşıklıklarını yansıtır.

"Paris to the Moon" da Adam Gopnik, bu karmaşık duyguyu yakalar ve göçmenlerin bağımsızlıklarının tadını nasıl gördüklerini vurgularken aynı anda izolasyonla boğuşur. Kişinin önceki yaşamından kaçma eylemi yeni bir özgürlük getirir, ancak aynı zamanda geride kalan bağlantıların boşluğunu da ortaya çıkarır. Bu ikilik, gurbetçi yaşamın karmaşıklıklarını anlamak için zengin bir zemin oluşturur.