İki tür gezgin var. Ne göreceğini gören tür ve kafasında bir görüntü olan ve bunu başarmak için dışarı çıkan tür var. İlk ziyaretçinin daha kolay bir zamanı var, ancak sanırım ikinci ziyaretçi daha fazlasını görüyor.
(There are two kinds of travelers. There is the kind who goes to see what there is to see, and the kind who has an image in his head and goes out to accomplish it. The first visitor has an easier time, but I think the second visitor sees more.)
Adam Gopnik'in "Paris to the Moon" kitabında iki tür gezgin arasında ayrım yapıyor. İlk tip daha rahat gözlemci, karşılaştıkları manzaraları ve deneyimleri takdir etmek için destinasyonları araştıran biri. Bu gezgin, belirli bir gündem olmadan yolculuğun tadını çıkarır ve kendiliğindenliğin keşiflerine rehberlik etmesine izin verir.
Buna karşılık, ikinci gezgin seyahatleri sırasında elde etmeyi hedefledikleri net bir vizyona veya hedefe sahiptir. Bu yaklaşım daha zor olsa da, genellikle daha derin bilgiler ve hedef...