Joseph Heller'in "Catch-22" de kahraman, askerlik hizmetindeki zamanını yansıtıyor ve sürekli olarak hata yapma yeteneğinden gurur duyuyor. Yaklaşık iki buçuk yıl sonra, yetersizliğinin sağlam kaldığını fark ederek savaş ve bürokrasinin saçmalıklarına hicivli bir bakış açısı gösteriyor. Bu farkındalık, geleneksel başarı ve zeka kavramlarının genellikle yükseltildiği ordunun kaotik ortamının altını çiziyor.

Alıntı, kahramanın beceriksizliğinin, ordunun operasyonlarına yönelik mizah ve eleştirilerin bir karışımını tasvir ederek nasıl tanımlayıcı bir özellik haline geldiğini vurgular. Sistem içindeki bireylerin, genellikle yetkinliğe uyumu ödüllendiren ve hayatta kalmanın bazen geleneksel becerilerin eksikliğine bağlı olduğu savaş paradokslarını ortaya çıkaran mücadelesini vurgular.