Bu gerçekten muhteşem bir yapıydı ve Yossarian her baktığında güçlü bir başarı duygusu ile boğuldu ve içine giren işlerin hiçbirinin onun olmadığını yansıtıyordu. Orada
(It was truly a splendid structure, and Yossarian throbbed with a mighty sense of accomplishment each time he gazed at it and reflected that none of the work that had gone into it was his. There)
Joseph Heller'in "Catch-22" de Yossarian, muhteşem bir yapıya baktığında derin bir gurur ve başarı duygusu yaşar. Binanın güzelliğine ve ihtişamına rağmen, yaratılışında hiçbir rol oynadığını kabul ediyor, bu da kendi başına olmayan başarılardan ayrılma duygusunu vurguluyor. Bu çelişki, başarı ve mülkiyet konusundaki düşüncesini körükler.
Yossarian’ın muhteşem yapıya yansıması, kaotik bir dünyada kendi mücadeleleri ve önemsizlik duyguları için bir metafor görevi görür. Bireylerin etkileyici özelliklerle nasıl kuşatılabileceğini, ancak yine de onlardan kopuk olduklarını vurgulayarak, daha derin yabancılaşma temalarını ve yaşamda kişisel anlam arayışını ortaya çıkarıyor.