Naguib Mahfouz'un "Dilenci" nde, kahramanı hayatta yerine getirilmemiş bir anlam arayışına atfedilen derin bir sefalet duygusu ile boğuşuyor. Alıntı, karakterin acılarını anlamak için rasyonel bir çözüm veya kesin bir denklem aradığını, ancak iyileşmeye bilimsel veya sistematik bir yolun olmadığını kabul ettiğini göstermektedir. Bu, netlik arzusu ile insan deneyiminin karmaşıklıkları arasındaki bir mücadeleyi yansıtıyor.

Bir "denklem" arama kavramı kaotik bir dünyada düzen ve mantık özlemi anlamına gelir. Bununla birlikte, Mahfouz, gerçek anlayışın sadece ampirik yöntemlere güvenenleri ortadan kaldırabileceğini ve iç kargaşanın üstesinden gelmede duygusal ve psikolojik keşiflerin önemini vurgulayabileceğini ima eder. Nihayetinde, çalışma kişisel ıstırap ve kendini keşfetme arayışı arasındaki karmaşık ilişkiyi vurgular.