Aşk yağmur gibiydi; Sevginin asla geri dönmeyeceği, varlığını bir daha hissettirmeyeceği gibi kuraklık dönemleri olabilir. Böyle zamanlarda, kalp sertleşebilirdi, ama sonra kuraklıklar kırıldığı gibi, bu yüzden de sevgi aniden ortaya çıkabilir ve yağmurun kavrulmuş araziyi iyileştirebileceği kadar hızlı ve tamamen iyileşebilir.
(Love was like rain; there could be periods of drought when it seemed that love would never return, would never make its presence felt again. In such times, the heart could harden, but then, just as droughts broke, so too could love suddenly appear, and heal just as quickly and completely as rain can heal the parched land.)
Alexander McCall Smith'in "değerli ve zarafet" alıntısı, sevginin doğasını tanımlamak için yağmur metaforunu kullanıyor. Sevginin bazen kıt hissedebileceğini, bulunmayan ve ulaşılamaz göründüğü bir kuraklığa benzeyebileceğini gösterir. Bu zor zamanlarda, kuru arazinin yaşamı besleyememesini yansıtarak bir kişinin kalbi sertleşebilir.
Bununla birlikte, tıpkı yağmur sonunda kuraklığı hafifletmeye geldiğinde, aşk beklenmedik bir şekilde geri dönebilir ve şifa getirebilir. Bu ani sevgi yeniden canlanması, yağmurun dünyayı nasıl canlandırdığı gibi, kişinin ruhunu geri yükleyebilir. Aşkın yokluğu ve geri dönüşü döngüsü, nihayetinde duygusal manzaramızı canlandıran doğal bir süreçtir.