Kahraman, başkalarında kaba olmayanlığın doğal kötülükten ziyade kişisel mücadelelerden kaynaklandığı inancını yansıtır. Olumsuz hareket edenlerin davranışlarını etkileyen daha derin sorunlara sahip olduklarını anlıyor. Bu perspektif, yargılamadan ziyade bir empati duygusunu teşvik eder.
Zorluklarla karşılaşan bireylere karşı şefkat savunuyor, bu da acınının yerini alması gerektiğini öne sürüyor. Bu içgörü, insan doğası hakkındaki anlayışını göstermektedir ve acılara yanıt olarak nezaketin önemini vurgular.