Herkes ona karşı çok dostça davrandı ve kimse ona karşı nazik değildi; Herkes onunla konuşuyordu ve herkes ona hiçbir şey söylemedi.
(Everyone behaved very friendly against him, and no one was really kind to him; Everyone was talking to him, and everyone just told him nothing.)
Joseph Heller'in "Catch-22" de kahramanı, etrafındaki kişilerden gerçek ilgisizliği maskeleyen bir dostluk cephesi yaşar. İnsanlar onunla etkileşime girse de, etkileşimleri samimiyet ve derinlikten yoksun, onu izole hissettiren yüzeysel bir sosyal dinamik gösteriyor. Bu yan yana, kişilerarası ilişkilerde görünüş ve gerçeklik arasındaki çatışmayı vurgulamaktadır.
Alıntı, görünen arkadaşlığa rağmen nezaketin olmadığı sosyal etkileşimlerin boşluğunu vurgulamaktadır. Romanın savaş saçmalıklarını ve insan davranışını keşfetmesinin tipik olarak bu tür durumların saçmalıklarını yansıtır. Heller, bir kalabalığın ortasında bile var olabilecek yalnızlığı sergileyerek, gerçek bağlantıya değer veren bir toplumu eleştirir.