Alıntı, çocukların davranışlarında bir eğilimi vurgular, bu da birçoğunun giderek zorlaştığını ve tepkisiz hale geldiğini gösterir. Bu değişiklik, başkaları için empati ve düşüncenin öncelik verilmediği uygun bir yetiştirme eksikliğine atfedilir. Bunun yerine, çocuklar şımartılmış ve şımartılmış olarak tanımlanır ve sosyal sorumluluk anlaması olmadan bir yetki duygusuna yol açar.

Çocukların şımarık olduğunu belirterek, yazar genç yaşlardan itibaren nezaket ve düşünceli değer değerlerini aşılamanın önemini vurgular. Bu rehberlik olmadan, yeni nesil, başkalarıyla anlamlı bir şekilde bağlantı kurma yeteneğini kaybetme ve sonuçta daha ben merkezli bir toplumu teşvik etme riskiyle karşı karşıya. Bu gözlem, daha şefkatli bireyleri beslemek için ebeveynlik stillerinin ve eğitim yaklaşımlarının yeniden değerlendirilmesini gerektirir.