Bay J.L.B. Matekoni, diye sordu, sence yaşlandıkça ruhlarımızın büyüdüğünü düşünüyor musunuz? Hemen cevap vermedi, ama yaptığında cevabının oldukça mükemmel olduğunu düşündü. Evet, dedi. Ruhlarımız genişliyor. Dışa doğru bir ağacın dalları gibi büyürler. Ve
(Mr. J.L.B. Matekoni, she asked, do you think that our souls grow as we get older? He did not answer immediately, but when he did, she thought his answer quite perfect. Yes, he said. Our souls get wider. They grow like the branches of a tree-growing outwards. And)
Alexander McCall Smith'in "Değerli ve Grace" de, Precious ve Bay J.L.B karakterleri arasında bir konuşma ortaya çıkıyor. Matekoni bir yaş olarak ruhun doğası ile ilgili. Ruhlarımızın zamanla genişlediğine inandığını ve cevap vermeden önce bir yansıma anı isteyip istemediğini soruyor. Onun düşünceli cevabı, ruhun büyümesini ağaç dallarının dışa doğru gerilmesine benzeterek doğal ve güzel bir gelişme öneriyor.
Bu metafor, insanların yaşamı deneyimledikçe, ruhlarının daha zengin ve daha kapsayıcı hale geldiği, sevgi, anlayış ve bağlantı kapasitelerini genişlettikleri fikrini vurgular. Yaşam deneyimlerinin daha derin bir benlik duygusuna ve çevremizdeki dünyaya daha geniş bir perspektife katkıda bulunduğunu vurgulayarak kişisel gelişimin derin bir anlayışını yansıtır.