Şiir, bir barış ve güvenlik duygusunu sembolize ederek geceden güne geçişi yansıtır. Ay ve yıldızlar kaybolurken, sabah ışığının görünümü, gelecek şafağı istifa ile kucaklayan baykuşlar için bir dinlenme ve güvenlik vaadi getiriyor. Kırpan kanatların ve dinlenmenin görüntüleri, önümüzdeki zorluklara hazırlanırken gençleştirme ihtiyacını vurgular.

İkinci yarıda, Baykuş Tanrıçası Glaux'un sözü, gece geri çekilirken rahatlatıcı bir varlık anlamına gelir. Baykuşlar ağaç içindeki evlerinde teselli bulurlar, özgürlüklerini ve aidiyetlerini vurgularlar. "Glaux neredeyse" olduğu sözü, gün kırıldıkça doğa ve birbirleriyle bağlantılarını güçlendirerek güvenlik ve aşinalıklara döngüsel bir dönüş önerir.