Yazar, özellikle Tom adında bir arkadaşının ölümünden sonra, kaybın derin etkisi üzerine yansır. Bu deneyim, acı verici olsa da, yaşam için daha derin bir takdire yol açtı. Yazar, hastalık ve yalnızlık da dahil olmak üzere bu tür trajedilerin, gerçekten önemli olanlara odaklanmak için hatırlatıcılar olarak hizmet ettiğini, önemli yaşam seçimlerini yönlendirdiğini gözlemliyor.

Hayatı tamamen kucaklarken yazar, ilişkileri beslemeyi, tutkuyla işle meşgul olmayı ve günlük anlarda sevinç bulmayı seçer. Hayatın güzelliğine nasıl yenilenmiş bir perspektife yol açabileceğini vurgulayarak hayatta olduğu için bir kutlama ve minnettarlık duygusu var.