"Güneş Boyunca Deldi" de Laura Esquivel, yalnızlığın gerçek yalnızlığa eşit olmadığı fikrini araştırıyor. Tecrit anlarında bile, düşüncelerimiz geçmiş etkileşimlerimizi ve ilişkilerimizi yansıtan başkalarıyla bir bağlantı görevi görür. Düşünceler, paylaşılan deneyimlerimizi ve iç diyalogumuz üzerindeki etkilerini hatırlatan bildiğimiz kişilere bir köprü görevi görür.

Alıntı, düşüncelerimizin özünün bu anılardan kaynaklandığını vurgular, bu da fiziksel olarak yalnız olsak bile, geçmiş bağlantılarımızın şirketini içimizde taşıdığımızı öne sürer. Bu perspektif, zihinsel manzaralarımız ile sosyal etkileşimlerimiz arasındaki içsel ilişkiyi vurgular, yalnızlık ve arkadaşlık anlayışımızı şekillendirir.