Kendi kendine düşündü: Şimdi bu. Rahat evin, babanın, annenin, ateş ışığının ve müziğin artık var olmasından memnundu. Bunların unutulması mümkün değil, diye düşündü çünkü şimdi şimdidir. Hiçbir zaman uzun zaman önce olamaz.
(She thought to herself, This is now. She was glad that the cozy house, and Pa and Ma and the firelight and the music, were now. They could not be forgotten, she thought, because now is now. It can never be a long time ago.)
"Büyük Ormandaki Küçük Ev"in bu pasajında kahraman, şimdiki anın önemi üzerine düşünüyor. Sıcak evine, anne ve babasının arkadaşlığına, ateş ve müziğin yarattığı rahatlatıcı ortama derin bir takdir duyuyor. Bu minnettarlık duygusu, yaşadığı deneyimlerin değerli olduğunu ve zamanla silinemeyeceğini bildiğini vurgular.
"Şimdinin şimdi" olduğunun farkına varması, şimdide yaşamanın önemini vurguluyor. Anlar geçmişte kaybolsa da, şu anda yaratılan duygu ve anıların önemini koruduğunu anlıyor. Bu farkındalık, ailesiyle birlikte, onların sıcak ortamında geçirdiği anların kıymetini bilmesi nedeniyle ona neşe ve güven veriyor.
