Joseph Heller'ın "Catch-22" nin alıntısı, motivasyon ve başarı hakkındaki paradoksal bir gerçeği yansıtıyor. Karakterin okuldaki başarısı gerçek ilgi veya hırsdan değil, alternatif arayışların eksikliğinden kaynaklanmaktadır. Bu ironi, bazen, insanların en az tutkuya sahip oldukları alanlarda mükemmel olduğunu, çünkü başka ilgi çekici dikkat dağıtıcı unsurları olmadıklarını göstermektedir. Kişilerin çabalarını ve başarılarını şekillendirmedeki koşulların rolünü vurgular.
Dahası, bu perspektif başarı ve yerine getirmenin doğası hakkında soruları gündeme getirir. Başarının her zaman özveri veya yeteneklerin bir sonucu olmayabileceği anlamına gelir; Bunun yerine, dış faktörler kişinin belirli bir ortamda iyi performans göstermesine yol açabilir. Bu gözlem, kendilerini gerçekten önemsedikleri alanlardan ziyade sıradan görevlerde başarılı bulabilecek birçok birey ile yankılanabilir ve hayattaki gerçek motivasyon ve mutluluk kaynaklarına yansımayı gerektirir.