Burası dünya, diye düşündü. Binlerce kilometre çapında bir küre değil, pırıl pırıl gölü olan bir orman, ağaçların arasında yüksek bir tepenin yamacına gizlenmiş bir ev, sudan yukarıya doğru çıkan çimenli bir yokuş, sıçrayan balıklar ve su ile gökyüzü arasındaki sınırda yaşayan böcekleri almak için saldıran kuşlar. Dünya cırcır böceklerinin, rüzgarların ve kuşların sürekli gürültüsüydü
(That is the earth, he thought. Not a globe thousands of kilometers around, but a forest with a shining lake, a house hidden at the crest of a hill, high in the trees, a grassy slope leading upwards from the water, fish leaping and birds strafing to take the bugs that lived at the border between water and sky. Earth was the constant noise of crickets, and winds, and birds)
Orson Scott Card'ın "Ender's Game" adlı eserinin kahramanı, doğa ile bizzat Dünya arasındaki derin bağlantıyı yansıtıyor. Onu yalnızca uçsuz bucaksız bir yerküre olarak algılamak yerine, hayatla dolu canlı bir ekosistem olarak görüyor: bir orman, sakin bir göl ve gizli bir ev. Bu bakış açısı çevrenin güzelliğini ve karmaşıklığını vurgulayarak etrafındaki dünyaya dair daha basit ama daha zengin bir anlayışa işaret eder.
Sıçrayan balıkların ve böcekler için süzülen kuşların canlı tasvirleriyle, doğanın sabit ritimlerinin bir müziğini yaratan görüntüler, bir huzur duygusu uyandırıyor. Bu tasvir, uyumlu ve uyumlu bir varoluş oluşturan yaşamın küçük ayrıntılarını takdir etmenin önemini gösteriyor ve Dünya'nın fiziksel bir varlıktan çok, insan deneyimiyle iç içe geçmiş, yaşayan, nefes alan bir organizma olduğu fikrini güçlendiriyor.
