Bu düzenleme, eğer söyleyebilirsem. Çekimi seçmek. Bize her şeyi söylüyor. Bize söylediğini bile bilmediğimiz şeyleri söylüyor. Bu sadece bize bu karakterlerin ne düşündüğünü söylemek değil, bize ne düşündüğümüzü söylüyor. Cehennem kadar manipülatif, etrafta dolaşmıyor, ama sonra tüm filmler manipülatif. İnsanlar 'manipülatif' bir resimden şikayet ettiklerinde, gerçekten anlamı, manipülasyonlarında çok iyi olmamasıdır, manipülasyonu çok açıktır.
(That's editing, if I may say so. Choosing the shot. It's telling us everything. It's telling us things we don't even know it's telling us. It's not just telling us what these characters think, it's telling us what we think. It's manipulative as hell, there's no getting around it, but then all movies are manipulative. When people complain about a picture that's 'manipulative,' what they really mean is it's not very good at its manipulations, its manipulation is too obvious.)
Film düzenleme bağlamında, atış seçme eylemi hikaye anlatımında kritik bir rol oynamaktadır. Altta yatan duygu ve düşünceleri ortaya çıkarır, hemen belirgin olmayan bilgiler sunar. Bu seçim sadece karakterlerin bakış açılarını yansıtmakla kalmaz, aynı zamanda kitlenin yorumlarını da etkiler, duygularını ve anlatılara tepkilerini şekillendirir. Dikkatli düzenleme yoluyla iletilen anlam katmanları, izleyicileri tam olarak tanımayabilecekleri şekilde yönlendirerek bilinçaltı bir düzeyde çalışabilir.
Bununla birlikte, bu manipülasyonun doğası karışık reaksiyonları kışkırtabilir. Tüm filmler izleyicileri meşgul etmek için bir dereceye kadar manipülasyon kullanırken, teknikler çok açık veya beceriksiz hissettiğinde genellikle şikayetler ortaya çıkar. Bu tür geri bildirimler tipik olarak filmin manipülatif stratejilerini etkili bir şekilde yerine getiremediği algısından kaynaklanmaktadır. Yazar Steve Erickson, manipülasyon kalitesinin alımını belirlediğini ve karmaşık denge editörlerinin incelik ve etki arasında sürdürmesi gerektiğini vurguladığını öne sürüyor.
