Sorun, elbette, insanların doğru ve yanlış arasındaki farkı anlamamış gibi görünmesiydi. Bunu hatırlatmaları gerekiyordu, çünkü kendileri için egzersiz yapmak için onlara bırakırsanız, asla rahatsız olmazlardı. Sadece onlar için en iyi olanı öğreneceklerdi ve sonra buna doğru olanı derlerdi.
(The problem, of course, was that people did not seem to understand the difference between right and wrong. They needed to be reminded about this, because if you left it to them to work out for themselves, they would never bother. They would just find out what was best for them, and then they would call that the right thing.)
Anlatıda, insanların yanlıştan ayırt edememesinden önemli bir konu ortaya çıkmaktadır. Yazar, rehberliğin gerekliliğini vurgular, etik ilkeleri hatırlatmadan bireylerin kendi çıkarlarını sürdürme ve eylemlerini doğru olarak rasyonelleştirme eğiliminde olduklarını düşündürmektedir. Bu kendi kendine hizmet eden perspektif, toplumda daha geniş bir ahlaki belirsizliğe yol açar.
Ayrıca, pasaj, ahlak ve hesap verebilirlik duygusunu teşvik etmenin önemini vurgulamaktadır. Bireylerin genellikle gerçek etik hususlara göre kişisel kazancı öncelik verdiği insan doğasının zorluklarına işaret eder. Bu eğilimle mücadele etmek için, ahlaki değerlere sürekli yansıma ve bireyleri kendi arzularının ötesinde daha büyük iyiliği düşünmeye teşvik eden dış istemlerin yanı sıra çok önemlidir.