O zaman devlet okulu, öğrenmeyen bir çocuğu çıkarma hakkıydı. Çünkü çocuğun öğrendiği şey sadece gerçekler ya da para kazanmanın temeli değil, hatta yararlı bir kariyerin temeli değildi. Çok daha derine indi. Çocuk, etrafındaki kültürdeki bazı şeylerin ne pahasına olursa olsun korumaya değer olduğunu öğrendi. Değerleri bazı nesnel insan girişimleriyle kaynaştı. Ve böylece kendisi kendisine verilen geleneğin bir parçası oldu; Mirasını yaşamı boyunca korudu ve hatta gelişti. Önemsedi.
(The Public School, then, was right to eject a child who did not learn. Because what the child was learning was not merely facts or the basis of a money-making or even useful career. It went much deeper. The child learned that certain things in the culture around him were worth preserving at any cost. His values were fused with some objective human enterprise. And so he himself became a part of the tradition handed down to him; he maintained his heritage during his lifetime and even improved on it. He cared.)
"Mars Time-Slip" de Philip K. Dick, eğitimin sadece bilgi değil, aynı zamanda değerleri de şekillendirmede temel rolünü araştırıyor. Bir çocuk öğrenmediği için okuldan kovulduğunda, verilen derslerin sadece gerçeklerin veya mesleki hazırlığın ötesine geçtiğini vurgular. Eğitim süreci, kültürel koruma ve kişinin mirasını tanımlayan değerlerin iletilmesi ile derinden iç içe geçmiş.
Bu, gerçek eğitimin kişinin kültürel kimliğine karşı bir sorumluluk duygusunu beslemeyi ve bireylerin bu çerçevede gelişmesine izin verdiğini gösterir. Bu anlamda, çocuğun deneyimi, öğrenmenin mirasını korumak ve geliştirmekle bağlantılı olduğu daha geniş bir insan çabasını yansıtır. Böyle bir anlayış, hem bireysel hem de kolektif kimlikleri şekillendiren geleneğe bir bakım ve bağlılık duygusu geliştirir.