Kahraman, mutluluğun doğasını yansıtır ve organize veya basit olmadığını düşündürür. Açık bir yol yerine, mutluluk arayışı karmaşıktır, uzun ve dolambaçlı bir kuyruğa benzemektedir. Bu metafor, hayatta sevinç ve tatmin olmanın öngörülemezliğini göstermektedir.
Dahası, karakter, zaman zaman mutluluğun ne zaman veya ne zaman ulaşılacağını tanımlamanın zor olduğunu kabul eder. Bu görevin uç noktasının zor olabileceği fikri, mutluluğun bir hedef değil, bükülme ve dönüşlerle dolu bir yolculuk olduğunu gösterir, bu da aramayı hem zorlu hem de derin hale getirir.