Gerçek şu ki, hayat her zamanki gibi kısa ve acımasız ve demekti. Fakat insanlar korkunç gerçeğe çok fazla dikkat etmek zorunda değildi. Şehirdeki zalim tiranın yaşayan efsanesi ve ormandaki nazik kutsal adam büyüdükçe, insanların mutluluğu da büyüdü. Hepsi dolu çalıştı
(The truth was that life was as short and brutish and mean as ever. But people didn't have to pay as much attention to the awful truth. As the living legend of the cruel tyrant in the city and the gentle holy man in the jungle grew, so, too, did the happiness of the people grow. They were all employed full)
Anlatıda, yaşamın gerçekliği sert ve affetmez kalır, ancak bireyler bu korkunç gerçeklere daha az odaklanır. Acımasız bir tiran ve nazik kalpli bir kutsal adamın hikayeleri, toplumun varlıklarını nasıl algıladığı ve nüfus arasında bir mutluluk duygusu yarattığı konusunda merkeze dönüşür.
Mutluluktaki bu artış tam istihdamla çakışır, bu da toplumsal mitlerin umutsuzluğa karşı bir tampon yaratabileceğini düşündürmektedir. Bu zıt figürlerin cazibesi, insanların temelde acımasız ve kaba bir dünyada bile bir sevinç benzetmesini sağlamasına izin verir.