Philip K. Dick'in Valis üçlemesinde uyuşturucu yoluyla ilahi bağlantı arama konusu eleştirel olarak incelenmektedir. Yazar, maddelerin Tanrı ile daha yakın bir ilişkiye yol açabileceği fikrinin ahlaki bütünlükten yoksun olanlar tarafından sürdürülen bir yanlış olduğunu ileri sürmektedir. Bu perspektif, halüsinojenlerin veya diğer ilaçların manevi aydınlanma sağlayabileceği inancına meydan okuyor.
Dick'in ifadesi, gerçek maneviyatın sentetik deneyimler üzerindeki önemini vurgular. Uyuşturucu kullanımı gibi kısayolların gerçek manevi büyüme ve anlayışın yerini alabileceği ve ilahi olanla bağlantı kurmak için otantik yollara olan ihtiyacı vurgulayabileceğine dair yanıltıcı fikrine karşı uyarıyor.