Madison'un eyalet hükümetleri hakkındaki eleştirel değerlendirmesinde, siyasi popülerliğin uzun vadeli kamu çıkarları pahasına popüler heves ve kısa vadeli çıkarları ayrıcalıklı hale getiren toksik bir yatıştırma ve demagoji yarattığı inancından kaynaklanan fark edilebilir bir antidemokrat ethos vardı.
(There was in Madison's critical assessment of the state governments a discernible antidemocratic ethos rooted in the conviction that political popularity generated a toxic chemistry of appeasement and demagoguery that privileged popular whim and short-term interests at the expense of the long-term public interest.)
Devlet hükümetlerini incelemesinde Madison, demokrasi hakkında bir şüphecilik ortaya koyuyor ve siyasi popülerlik arayışının genellikle zararlı sonuçlara yol açtığını öne sürüyor. Böyle bir odak noktası demagoji ve gerçek kamu yararını zayıflatabilecek kamu kaprislerine hitap etme eğilimini teşvik ettiğini savunuyor. Bu eleştiri, popülerliğe göre yönetmenin, kalıcı toplumsal ihtiyaçlar üzerindeki geçici çıkarlara öncelik verebileceği endişelerini yansıtmaktadır.
Madison'un bakış açısı, etkili yönetişimin kitlelerin arzularından aşırı derecede etkilenmemesi gerektiğine inanıyor. Bunun yerine, topluluğun uzun vadeli çıkarlarına hizmet eden kararları savunarak, derhal memnuniyetin ötesinde görünen daha düşünülmüş bir yaklaşımı desteklemektedir. Bu bakış açısı, demokrasinin dinamiklerini ve potansiyel tuzaklarını anlamada temel bir unsurdur.