Kaçınma eylemi için yerleşik bir prosedür yoktu. İhtiyacınız olan tek şey korkuydu ve Yossarian'ın bolluğu vardı, Orr veya Hungry Joe'dan daha fazla korku, Dunbar'dan bile daha fazla korku, bir gün ölmesi gerektiği fikrine boyun eğen Dunbar'dan bile daha fazla korku
(There was no established procedure for evasive action. All you needed was fear, and Yossarian had plenty of that, more fear than Orr or Hungry Joe, more fear even than Dunbar, who had resigned himself submissively to the idea that he must die someday)
Joseph Heller'in "Catch-22" de, kaçamaklı önlemler almak için açık bir protokol eksikliği savaşın kaosunu ve saçmalıklarını vurgular. Kahraman Yossarian, yoldaşlarınınkini aşan derin bir korku duygusu ile yutulur. Bu korku, savaşın korkunç gerçekleri ve hayatına kaçınılmaz tehditle boğuşurken eylemlerini ve kararlarını yönlendiriyor.
Ölümlü kaderini kabul eden Dunbar'ın aksine, Yossarian'ın kaygısı onu çevreleyen sisteme karşı direnişini körükler. Deneyimi, rasyonel prosedürlerden ziyade korkunun, askerlerin korkunç durumlarda tepkilerini yönettiğini düşündüren çatışmanın psikolojik ücretini göstermektedir. Bu tema roman boyunca yankılanıyor ve kişisel hayatta kalma ve savaşın bürokratik deliliği arasındaki mücadeleyi vurguluyor.