Yolculuğun geri kalanını sessizce geçtiler, herhangi bir gariplik yüzünden değil, her ikisi de ortaya çıkan yayla manzarasının onlar hakkında dokuma olduğu büyüyü kırmak istemediğinden. Ve burada hangi açıklamalara ihtiyaç vardı? Eğer kişi büyük doğal güzellik sahnelerine bakan insanların konuşmasını dinlerse, sözleri genellikle açıklayıcıdır. Güzel değil mi? en sık söylenen şeydir; 'Evet, güzel, çok az ekliyor. Elbette olan şey bir paylaşımdır. Güzelliği bir keşifmiş gibi paylaşmak istiyoruz; Ama kişi sessizce paylaşılabilir ve belki de paylaşım bunun için daha güçlüdür.
(They passed the rest of the journey in silence, not because of any awkwardness, but because neither wished conversation to break the spell that the unfolding Highland landscape was weaving about them. And what remarks were needed here? If one listens to the talk of people looking at scenes of great natural beauty, their words are often revealing. Isn't it beautiful? is what is most frequently said; to which the reply, 'Yes, beautiful, adds little. What is happening, of course, is a sharing. We wish to share beauty as if it were a discovery; but one can share in silence, and perhaps the sharing is all the more powerful for it.)
Hikayedeki karakterler, etraflarındaki nefes kesici Yayla manzarasıyla dalmış sessiz tefekkür içinde seyahat ediyor. Sessizlikleri, güzelliğin karşılıklı olarak takdir edildiğini, kelimelere olan ihtiyacı aşan anlamına gelir. Konuşma duygularını ifade edebilse de, anın tadını çıkarmayı seçerler, bazen sessizliğin konuşulan kelimelerden daha derin duygular ve bağlantılar iletebileceğini düşündürür.
Bu ortak güzellik deneyimi, kelimelerin neredeyse hiç geliştirebileceği bir bağ kurar. Çarpıcı manzaraları gözlemlemek, insanların huşularını ifade etmesine yol açar, ancak bu durumda, sadece görüşün tadını...
