Durum böyle değil. Kurgusal olmayanlarımda olgunlaştığım az kanıt buluyorum. Başka birinden kaymadığım ve yedinci sınıfa ulaştığımda plonkingly ilan ettiğim tek bir fikir bulamıyorum.
(This is not the case. I find scant evidence in my nonfiction that I have matured at all. I cannot find a single idea I hadn't swiped from somebody else and enunciated plonkingly by the time I reached the seventh grade.)
Kurt Vonnegut Jr., "Wampeters, Foma ve Granfalloons" daki entelektüel büyümesinde durgunluk duygusu ifade ediyor. Kurgusal olmayan çalışmalarını yansıtıyor ve yeni fikirler geliştirmediği, daha ziyade başkalarından ödünç aldığı sonucuna varıyor. Bu farkındalık, gençlik yıllarının başlarında, orijinal bilgiler üretmek yerine sadece karşılaştığı düşünceleri yeniden ifade ettiğini hatırlarken derinden vuruyor.
Bu giriş, Vonnegut’un alçakgönüllülüğüne ve öz farkındalığına ışık tutuyor. Bir yazar olarak beğeni toplamasına rağmen, entelektüel katkılarıyla ilgili kendinden şüphe ediyor gibi görünüyor. Onun yansıması, özgünlüğe değer verdiğini ve çalışmalarının mevcut fikirlerden ne ölçüde etkilendiğini sorgulayarak okuyucuları yaratıcılığın doğasını ve kişinin düşüncelerini şekillendiren etkileri dikkate almaya çağırıyor.