Binlerce sıradan insan bu metropolün bir parçasıydı, ancak evleri kireç ve çamurla sıvalı, bozulabilir wattle ve saz olurdu. Sanat ve ibadet kireçtaşı tapınakları dışında, yaşamlarının her izi şimdi dünyaya geri döndü. Günlük ekmekten daha yüksek yükselen hırstan yapılmış şeyler.
(Thousands of ordinary people were part of this metropolis, but their homes would have been perishable wattle and thatch, stuccoed with lime and mud. Every trace of their living has returned to the earth now, except for the limestone temples of art and worship. The things made of ambition, which rise higher than daily bread.)
Pasaj, bir zamanlar hareketli bir şehirde yaşayan sayısız bireyin yaşamlarını yansıtıyor ve evlerinin kırılgan, saz ve çamur gibi basit malzemelerden kırılganlığını vurguluyor. Zaman, varlıklarının tüm işaretlerini sildi, sadece insan hırsını ve maneviyatını simgeleyen kalıcı kireçtaşı tapınaklarını geride bıraktı.
Bu kontrast, sanatsal ve manevi başarıların kalıcı etkisine karşı günlük yaşamın geçici doğasını vurgular. Sıradan yaşamlar yeryüzüne kaybolurken, anıtsal yapılar, hayatın temel ihtiyaçlarından daha büyük bir şeyin peşinde koşarak sadece hayatta kalmayı aşan isteklerin bir kanıtı olarak duruyor.
.