Tolkien, Beren ve Tinuviel'in hikayesini 'dünya tarihinin büyük politikalarının, "dünyanın tekerlekleri" nin genellikle Lordlar ve Valiler, hatta tanrılar, ama görünüşte bilinmeyen ve zayıf tarafından döndürüldüğünü {Hobbitlerde baskın olmak} güdünün ilk örneği olarak görmeye geldi. Böyle bir dünya görüşü, mülksüzleştirilenlerin sevinçle geri yüklendiği mutlu sonun peri masalı {ve Christian} fikrinin doğasında var; Ama belki de Tolkien, sıradan insanlar ulusların kaderini taşımak için sıradan hayatlardan çıktıklarında, Büyük Savaşta ortaya çıkma şekli tarafından da vuruldu.
(Tolkien came to regard the tale of Beren and Tinuviel as 'the first example of the motive {to become dominant in Hobbits} that the great policies of world history, "the wheels of the world", are often turned not by the Lords and Governors, even gods, but by the seemingly unknown and weak'. Such a worldview is inherent in the fairy-tale {and Christian} idea of the happy ending in which the dispossessed are restored to joy; but perhaps Tolkien was also struck by the way it had been borne out in the Great War, when ordinary people stepped out of ordinary lives to carry the fate of nations.)
Tolkien, Beren ve Tinuviel'in hikayesini, özellikle hobbitler bağlamında, çalışmalarında tekrar eden bir tema için bir prototip olarak gördü. Tarihteki önemli değişikliklerin, güçlü veya ilahi yöneticilerden ziyade, görünüşte önemsiz ve güçsüzlerin eylemlerinden kaynaklandığına inanıyordu. Bu perspektif, ezilenlerin sevinçlerini ve haklı yerlerini yeniden kazandığı mutlu sonlara daha derin bir peri masalı ve Hıristiyan inancını yansıtır.
Bu fikir, özellikle sıradan bireylerin küresel olayları şekillendirmede çok önemli rol oynadığı Büyük Savaş'a tanık olduktan sonra Tolkien için özellikle rezonanslıydı. Bu tür deneyimler, zayıf görünenlerin bile tarihin seyrini derinden etkileyebileceği ve kahramanlığın en mütevazı karakterlerde bulunduğu fikrini güçlendirebileceğine olan inancını etkilemiş olabilir.
