Joseph Heller'in "Catch-22" de Albay Korn, astları arasında soruşturmayı bastıran otoriter bir figürü somutlaştırıyor. Alıntı, askeri bürokrasinin saçmalıklarını vurgular, meraklı veya netlik arayanların susturulduğunu gösterirken, bağımsız kalanların özgürce konuşmasına izin verilir. Bu, askerlerin yaşamlarını yöneten kuralların paradoksal ve mantıksız doğasını yansıtır.

İfade, romanın merkezi bir temasının altını çiziyor, bu da kusurlu bir sistem içinde sorgulamanın boşluğu. Korkunun ve uygunluk arzusunun anlamlı diyalog ve anlayışı nasıl önleyebileceğini gösterir. Özünde, Albay Korn'un rejimi, özgür fikir alışverişi üzerindeki kontrole öncelik verir, sonuçta savaşın deliliği ortasında akıl sağlığı arayışında karakterlerin karşılaştığı kaosa ve hayal kırıklığına katkıda bulunur.