Isabel, "çok" kelimesinin yeterince tamamlanmadığını hissederek kulak misafiri olduğu bir iltifat yansıtır. "Çok güzel" ifadesi sorusunu etrafında kullanılan dil hakkındaki anlayışını yapar. Hayal kırıklığına uğramış, belki de belirli yorumları anlamakla mücadelesinin, dil ve iletişim sözleşmelerindeki nüansları sınırlı kavramasından kaynaklandığı sonucuna varıyor.

Isabel, genellikle uluslararası bir dil olarak kabul edilen müziğin sınırlamaları olduğu fikrini düşünüyor. Bazı müzik ifadeleri kültürler arasında yankılanırken, gerçek anlama, içinde paylaşıldıkları belirli kurallar ve bağlamlar hakkında daha derin bilgi gerektirdiğini kabul eder. Bu farkındalık, kendi algılarını ve iletişimin karmaşıklıklarını düşünmesini sağlar.