Alıntı, bir demokrasideki bir generalin özerkliklerini sınırlayan doğal kısıtlamalarla karşı karşıya olduğunu vurgular. Bir askeri liderin özgürce hareket edebileceği otoriter rejimlerin aksine, bir general siyasi manzarada gezinmeli ve sivil liderliğin görüşlerini ve çıkarlarını dikkate almalıdır. Bu genellikle demokratik değerler ve beklentilerle uyumlu olmak için askeri stratejilerin taviz verilmesini ve askeri stratejileri ayarlamayı gerektirir.

Bu gerçeklik, askeri strateji ve siyasi çevre arasındaki karmaşık etkileşimi vurgular. Bir generalin etkinliği sadece taktik becerileri ile değil, aynı zamanda demokratik yönetişimin yarattığı zorluklara uyum sağlama yetenekleri ile de ölçülebilir, bu da bazen siyasi istikrar ve desteği sürdürmek için ideal askeri sonucundan daha azına yerleşmek anlamına gelir.