Arkadaşın Bertin ne istiyordu? diye sordu. Şurup yudumlamak mı? Bu aldığında tercih ettiği bir kokteyl, ah, aşırı heyecanlı. Bir kokteyl? Tür. Limon -kireç soda, votka, çözeltide kodein ve neşeli bir çiftlik şekeri. Ne? Bertin, karpuzlu çeşitliliği tercih eder. D'Agosta başını salladı. İsa. Sadece Louisiana'da. Aslında, Houston'dan kaynaklanan karışımı anlıyorum.
(What the hell was your pal Bertin demanding? he asked. Sipping syrup? It's a cocktail he prefers when he gets, ah, overly excited. A cocktail? Of sorts. Lemon–lime soda, vodka, codeine in solution, and a Jolly Rancher candy. A what? Bertin prefers the watermelon–flavored variety. D'Agosta shook his head. Christ. Only in Louisiana. Actually, I understand the concoction originated in Houston.)
Konuşma, Bertin'in tercih ettiği eşsiz bir kokteyl hakkında mizahi bir değişim ortaya koyuyor. Neyi talep ettiği sorulduğunda D'Agosta, Bertin'in limon-kireç sodası, votka, kodein ve Jolly Rancher şekerini, özellikle karpuz lezzetini birleştiren bir karışıma sahip olduğunu öğrenir. D'Agosta'nın tepkisindeki inanılmazlık, böyle bir içeceğin saçmalık ve eksantrikliğini vurgular.
D'Agosta'nın sürprizine rağmen, başka bir karakter, bu tuhaf kokteylin aslında D'Agosta'nın varsaydığı gibi Louisiana'da değil, Houston'da kökenlerinin olduğunu belirtiyor. Bu, kültürel tuhaflıkların ve trendlerin yayılabileceğini ve coğrafi sınırlara meydan okuyabileceğini gösterdiği için ortama ilginç bir bükülme katıyor.