Joseph Heller'in "Catch-22" de kahramanı, çelişkili perspektiflerin ve irrasyonel düzenlemelerin hakim olduğu savaş ve bürokrasinin saçmalıklarında dolaşıyor. "İnsanlar onunla aynı fikirde olmadığında, onları nesnel olmaya çağırdı" ifadesi, Heller'in özellikle askeri ve kurumsal ortamlarda insan etkileşimlerini yöneten kusurlu mantığı eleştiriyor. Nesnellik üzerindeki bu ısrar, bireylerin kaos içinde farklı bakış açılarıyla karşı karşıya kaldıklarında karşılaştıkları mücadeleyi vurgular. Heller'in anlatısı, mantıksız bir dünyada rasyonaliteyi kovalamanın doğasında var olan çelişkileri göstermektedir. Catch-22 mantığı tarafından tuzağa düşürülen karakterler genellikle kendilerini bir paradoks ağına karışmış buluyor. Bu gerilim, öznel deneyimlerin ve saçmalık saltanatının saltanatının olduğu bir durumda nesnel gerçeği aramanın boşluğunu vurgulamaya hizmet eder, bu da bireylerin inançlarını karşılaştıkları gerçeklerle uzlaştırmasını zorlaştırır.

Joseph Heller'in "Catch-22" de kahramanı, çelişkili perspektiflerin ve irrasyonel düzenlemelerin hakim olduğu savaş ve bürokrasinin saçmalıklarında dolaşıyor. "İnsanlar onunla aynı fikirde olmadığında, onları nesnel olmaya çağırdı" ifadesi, Heller'in özellikle askeri ve kurumsal ortamlarda insan etkileşimlerini yöneten kusurlu mantığı eleştiriyor. Nesnellik üzerindeki bu ısrar, bireylerin kaos içinde farklı bakış açılarıyla karşı karşıya kaldıklarında karşılaştıkları mücadeleyi vurgular.

Heller'in anlatısı, mantıksız bir dünyada rasyonaliteyi kovalamanın doğasında var olan çelişkileri göstermektedir. Catch-22 mantığı tarafından tuzağa düşürülen karakterler genellikle kendilerini bir paradoks ağına karışmış buluyor. Bu gerilim, öznel deneyimlerin ve saçmalık saltanatının saltanatının olduğu bir durumda nesnel gerçeği aramanın boşluğunu vurgulamaya hizmet eder, bu da bireylerin inançlarını karşılaştıkları gerçeklerle uzlaştırmasını zorlaştırır.