"Catch-22" de Yossarian, korku veya acı göstermeden önemli zorluklara katlanan çocukların karşılaştığı rahatsız edici gerçekliği yansıtır. Bu sert deneyimleri olağanüstü stoacılık ile kabul etme yeteneklerinden etkilenir, bu da bu esnekliğin doğası gereği olduğunu düşündürmektedir. Bu gözlem onu bu tür acılara izin veren gümrük ve gelenekleri sorgulamasına yol açar.
Yossarian, çocuklar gerçekten acılarını sergilerse, toplumun zulmü durdurmak için değişeceği sonucuna varır. Zenginlik veya miras için hiçbir arzunun, insan empatisinin kişisel çıkarlarda hüküm sürmesi gerektiğini gösteren masumların acılarında gelişmeyi haklı çıkaramayacağına inanıyor. Bu içgörü, toplumsal normlar karşısında şefkatin değerine dikkat çekerek anlatı içindeki ahlaki karmaşıklıkları vurgular.