ვინ სუნთქავს ჩემს კისერზე? ვბრუნდები - არავინ. მხოლოდ მატარებელი, სიჩქარის ამაღლებით, ჩაყვინთვის სიბნელეში.
(Who's breathing down my neck? I turn around - no one. Only the train, picking up speed, dives into the darkness.)
დევიდ მიტჩელის "Ghostwritten"-ის ციტატაში მთხრობელი განიცდის შემაშფოთებელ მომენტს, როდესაც გრძნობს, რომ ვიღაც სუნთქავს კისერზე. ეს შეგრძნება იწვევს შფოთვის გრძნობას და უბიძგებს მათ მიმოიხედონ ირგვლივ, მაგრამ იქ ვერავინ იპოვონ. ერთადერთი, რაც არსებობს, არის მატარებლის ხმა, რომელიც სიბნელეში მიდის, რაც აძლიერებს სცენის შემზარავ ატმოსფეროს.
ეს მომენტი აღბეჭდავს პარანოიის და იზოლაციის განცდებს, აღძრავს შემზარავ გამოცდილებას, სადაც გონება ატყუებს და აღქმა იწვევს ეჭვს. მატარებლის მოძრაობა სიბნელეში სიმბოლოა მოგზაურობა უცნობში, რომელიც აძლიერებს საიდუმლოებისა და ეგზისტენციალური ასახვის თემებს, რომლებიც გვხვდება მიტჩელის ნაწარმოებში.
