მაგალითად, ჩიკაგოს ბოლოდროინდელმა კვლევამ აჩვენა, რომ ღირს 60,000 აშშ დოლარი, რომლითაც გარე გარეუბანში ახალი სახლი გაუკეთეთ კომუნალური ინფრასტრუქტურას, როგორც არსებულ გარეუბანში იმავე სახლისთვის 5,000 აშშ დოლარის წინააღმდეგ. "ვინ დააკისრებს კანონპროექტს? გადასახადის გადამხდელები დადგენილ გარეუბნებში." 72
(A recent Chicago study, for example, has shown that it costs $60,000 to hook up a new house in an outer suburb to the utility infrastructure as against $5,000 for the same house in an existing suburb. "Who foots the bill? Taxpayers in the established suburbs."72)
ჩიკაგოში ჩატარებულმა ბოლოდროინდელმა კვლევამ ხაზი გაუსვა ხარჯების მნიშვნელოვან განსხვავებას, რომელიც დაკავშირებულია ახალი სახლების კომუნალურ ინფრასტრუქტურასთან დაკავშირებასთან. მან გამოავლინა, რომ გარე გარეუბანში ახალი სახლის მომსახურების შექმნა 60,000 აშშ დოლარი ღირს, ხოლო უკვე განვითარებულ გარეუბანში იგივე მომსახურება მხოლოდ 5,000 დოლარი ღირს. ეს უთანასწორობა იწვევს შეშფოთებას იმის შესახებ, თუ ვინ საბოლოოდ ეკისრება ამ კავშირების ფინანსურ ტვირთს.
კვლევაში ხაზგასმულია, რომ დადგენილ გარეუბნებში გადასახადის გადამხდელები არიან კანონპროექტი, რომელიც ითვალისწინებს ახალ მოვლენებთან დაკავშირებული კომუნალური კავშირების გაბერილი ხარჯების შესახებ. ეს ფინანსური დაძაბულობა ასახავს ურბანული დაგეგმვისა და რესურსების განაწილების უფრო ფართო საკითხებს, ამგვარი ზრდის ნიმუშების სამართლიანობისა და მდგრადობის შესახებ კითხვების დასმას.
