ყოველივე ამის შემდეგ მამაკაცებმა გააკეთეს ქალები და ბავშვები და ყველა სხვა დაუცველი რამ ამ პლანეტაზე, დროა არა მხოლოდ ყველა ნახატი, არამედ ყველა მუსიკის, ყველა ქანდაკება, ყველა პიესა, ყველა ლექსი და წიგნი, რომელსაც ქმნის ადამიანი ქმნის, უნდა მხოლოდ ეს თქვით: ”ჩვენ ძალიან საშინლად ვართ ამ ლამაზი ადგილისთვის. ჩვენ უარს ვამბობთ. ჩვენ დავტოვეთ. დასასრული!
(After all that men have done to the women and children and every other defenseless thing on this planet, it is time that not just every painting, but every piece of music, every statue, every play, every poem and book a man creates, should say only this: 'We are much too horrible for this nice place. We give up. We quit. The End!)
ციტატა კურტ ვონეგუტის უმცროსი წიგნიდან "Bluebeard" ასახავს სინანულის ღრმა გრძნობას კაცობრიობის მიმართ დაუცველი არსების, განსაკუთრებით ქალებისა და ბავშვების მიმართ არასათანადო მოპყრობის მიმართ. იგი გვთავაზობს, რომ მამაკაცთა ქმედებები იმდენად საზიანო იყო, რომ მხატვრული გამოხატვის ყველა ფორმამ უნდა აღიაროს ეს დანაშაული. ციტატა ემსახურება პასუხისმგებლობის მოწოდებას და იმ ტკივილის აღიარებას, ვინც მათ არ შეუძლია დაიცვას თავი. ეს გულისხმობს გადახედვის აუცილებლობას, თუ როგორ უწყობს ხელს მამაკაცები საზოგადოებას ხელოვნებისა და ლიტერატურის საშუალებით.
ეს სინანული ხაზს უსვამს კოლექტიურ უკმარისობას და ცვლილებების გადაუდებელ საჭიროებას. იმის ნაცვლად, რომ აღინიშნოს შემოქმედება, ციტატა მიგვითითებს იმაზე, რომ ყველა ხელოვნებამ უნდა გადმოგცეთ ჩაბარების და ასახვის მესიჯი გაკეთებული ზიანის შესახებ. იგი მიგვითითებს იმაზე, რომ მხატვრები, განსაკუთრებით მამაკაცები, უნდა დაუპირისპირდნენ თავიანთი ქმედებების შედეგებს და უფრო დიდ საზოგადოებრივ საკითხებს. საბოლოო ჯამში, მოქმედებისკენ მოწოდებაა კაცობრიობის გავლენის უფრო ღრმა გაგება და ვალდებულება, მიმართოს და შეცვალოს ზიანი.