ალბერტ აინშტაინის პერსპექტივა ხაზს უსვამს ადამიანის ურთიერთკავშირს სამყაროსთან. იგი ვარაუდობს, რომ პირები თავს ცალკეულ პირებად აღიქვამენ, რაც ქმნის იზოლაციის ცრუ გრძნობას. ეს აღქმა, რომელიც "ოპტიკურ ბოდვას" ჰგავს, ჩვენს პიროვნულ სურვილებსა და ურთიერთობებს გვაცნობს, რაც ზღუდავს ჩვენს გაგებას იმ უფრო დიდი მთლიანობის შესახებ, რომელშიც ჩვენ ვხვდებით.
აინშტაინი ხელს უწყობს პერსპექტივის შეცვლას და მოგვიწოდებს განთავისუფლდეს ამ თვითგამორკვევის შეზღუდვებისაგან. ჩვენი თანაგრძნობის გაფართოებით, რომ შევიტანოთ ყველა ცოცხალი არსება და დავაფასოთ ბუნების სილამაზე, ჩვენ შეგვიძლია გადალახოთ ჩვენი იზოლაცია. ეს ფართო ცნობიერება ხელს უწყობს უფრო ღრმა კავშირს სამყაროსთან და ხელს უწყობს ერთიანობის გრძნობას ცხოვრების ყველა ფორმას შორის.